HOOFDSTUK 49
Gerritsen bestelt warme melk, Dr.
Troublemaker mineraalwater. Het Van Der Valk restaurant boven de weg van Den
Haag naar Wassenaar is, op een paar voorbijgangers na die koffie of thee zitten
te drinken, leeg op deze vroege ochtend in januari. De serveerster brengt de
drankjes en gaat discreet weg.
“De
generaal eist dat de hele zaak aan Sharon moet worden overhandigd. Ik moet naar
de Israëlische ambassade gaan!“ zegt Dr. Troublemaker.
„Ik
zou dat niet op die manier doen!“
„Nee!?“
„Nee!
Bovendien, Rudie heeft je nog niet eens betaald!“
„Maar
Healey dringt er werkelijk op aan!“
„Dat
is makkelijk praten voor hem! Jij moet dat zelf beslissen. De Israëliërs gaan
je bedriegen.“
Dr.
Troublemaker neemt een slokje van zijn mineraalwater. „We zullen zien! Waarom
wilde je me ontmoeten?“
„Ken
je de voorzitter van Amnesty International?“
„Ja!
Frits Rüter.“
„Frits
is niet langer voorzitter. Ken je de rechter R.H.?“
„Nee!
Wie is dat?“
„Hij
is de nieuwe voorzitter van Amnesty International. Wij ontvingen informatie dat
hij geprobeerd heeft de arrestatie van een oorlogsmisdadiger tegen te houden,
met behulp van Brilman.“
„Brilman?“
„Openbare
aanklager voor oorlogsmisdaden.“
„Zo!“
„Rechter
R.H lijkt in lijn met Moskou te handelen.“
„Maar
Moskou beschermt geen oorlogsmisdadigers.“
„Dat
denk je maar.“
„Wat
bedoel je“
„Moskou
gebruikt die verraders om essentiële informatie over onze strategische geheimen
te verkrijgen.“
„Zo
zo! Welke oorlogsmisdadiger gaat het om?“
„Mengele!“
„Dr.
Josef Mengele?“
„Blijkbaar.
Maar waarom speel je dom? Ik weet dat je hem op ‘t spoor bent gekomen.””
„Dan
weet je meer dan ik!“
Gerritsen
neemt een slokje van zijn warme melk, zet zijn glas op tafel terug en kijkt
zijn metgezel diep in de ogen. „Natuurlijk! Dit is mijn land! Ik weet alles
over jouw onderzoek in het klooster waar Dr. Mengele de nieuwe paus heeft
ontmoet. Maar check alsjeblieft alleen bij de generaal in hoever rechter R. H.
is betrokken bij Operatie Titanen! Wij moeten dat weten!“
„Operatie
Titanen? Wat is dat?“
„Speel
toch niet zo dom! Kan je de generaal
vragen of de rechter het groene licht heeft gekregen of heeft hij werkelijk
verraad gepleegd? Kan je dit alstublieft voor me doen?“
„Geen
probleem! Ik zal dat aan hem melden! Kan ik hem vertellen dat jij dat beweert?“
„P.P.
beweert dat!“
„Goed!
Ik zal rapporteren dat jij me verteld hebt dat P.P. dit alles beweert.“
„Dat
is vertrouwelijk!“
„Natuurlijk!“
*
Dr. Troublemaker overhandigt zijn
officiële RPI identificatie aan de portier van de Israëlische Ambassade in Den
Haag. „Hier“
De
portier staart naar de plastic kaart. „ Met wie heeft u een afspraak?“
„Ik
heb geen idee,“ zegt Dr. Troublemaker. „Ik werd alleen verteld om hierheen te
komen.“
„Waar
gaat ‘t om?“
Dr.
Troublemaker wordt boos. „Dat gaat u niets aan! Laat gewoon de ambassadeur
weten dat ik hier ben en alles komt in orde.“
De
portier schrapt zijn keel. „De ambassadeur is er niet! Dit is het consulaat!“
„Dat
weet ik! Maar de ambassadeur is in zijn residentie. Telefoneer hem en zeg dat
ik hier ben.“
De
portier neemt de plastic kaart nog eens en bekijkt hem. „Hoe weet u dit
allemaal?“
„Wat?“
“Dat
onze ambassadeur niet hier is?“
„Oh
mijn God! Alstublieft, wees zo vriendelijk om de ambassadeur te bellen! Ik heb
geen tijd om met u hier te debatteren …“
„Oké
doctor! Neem plaats en wacht hier!“ zegt de portier. Hij wijst naar een stoel
in een smalle gang. Dr. Troublemaker gaat er zitten.
Generaal
Healey had Dr. Troublemaker gevraagd om naar deze ambassade te gaan waar de
ambassadeur hem persoonlijk geheime documententen zou leveren over een
samenzwering van Arabische terroristen met Nederlandse misdadigers die van plan
zijn atoombommen te maken. Dr. Troublemaker was tegen het idee van een bezoek
aan de Israëlische ambassade, maar Healey benadrukte dat het uiterst belangrijk
was en dat de hele operatie nu in handen was van zijn goede vriend Sharon.
„Doctor!“ zegt de portier.
„Ja
mijnheer“
„Hoe
lang u kent Inan Cohen?“
Dr. Troublemaker kijkt de portier in uniform
aan. Hij is als een vriend naar deze ambassade gekomen. Dr. Troublemaker
ontmoette drievoudige UDBA-MOSSAD-BVD agent, schilder Inan Cohen via zijn
verloofde Iris. Inan had op alle mogelijke manieren geprobeerd om met hem in
contact te komen. Hij bezocht Dr. Troublemaker toen hij in voorlopige hechtenis
in Den Haag was. Later, na zijn vrijlating, ontmoette Dr. Troublemaker Inan nog
een keer. Inan had zijn dichtgeklemde vuist op zijn tempel gezet als teken van
de Internationale Bolsjewiek groet. Vanaf dat ogenblik verbrak Dr. Troublemaker
alle contacten met deze provocatieve agent.
Dr.
Troublemaker is door de vijandige ontvangst van deze werknemer in de
Israëlische Ambassade geschokt en nu wordt hij zelfs ondervraagd! Hij vindt het
walgelijk. „Bent u vertrouwd met het feit dat ik jullie `Musad' man ken?“
„Musad?“
„Ja!
MOSSAD is de Israëlische club en zijn vrienden. Musad is de club van
Gadafi Musa Kusa, niet waar? Zo, dan heb je Musad!“
„Hmm!
Hmm! Wat wilde u van Inan?“
Dr.
Troublemaker lacht. „Vriendelijke portiers plaatsen in de Israëlische
ambassade!“
Na
een korte pauze, wordt de ingangsdeur geopend. Zo’n twintig MOSSAD agenten
komen binnen, de ene na de andere. Allemaal begroeten ze Dr. Troublemaker. De
portier laat ze door. Dr. Troublemaker herkent een gebaarde heer als de
Algemene Consul, die de portier in het Hebreeuws aanspreekt: „Ben je gek
geworden? Waarom heb je ons geroepen? Dit is Dr. Troublemaker! Hij heeft een
fotogeniek geheugen. Nu kan hij iedereen herkennen! Hij onderzoekt ons ook!“
Dr.
Troublemaker heeft er genoeg van.”Open de uitgangsdeur alsjeblieft! Ik heb hier
verder niets te zoeken!“ Hij verlaat de
Israëlische Ambassade.
* * *