HOOFDSTUK 82 – De Canadees zingt Gypsy Scholar

 
De stadsnomaden zijn bijeen in het restaurantje dat de Canadees buiten zijn woonwagen Breda heeft geopend. Hij heeft een buitengewone groentesoep bereid van voedsel dat Charles, Jasper, Thomas en andere bewoners naar hem toegebracht hebben. Kraameigenaren van de nabijgelegen Dappermarkt laten elke dag veel halfbedorven groente achter: aardappelen, tomaten, paprika's, uien, knoflook, groene bonen, pompoenen, wortelen, appels, peren, bananen, enz. Ook bakkers gooien hun onverkocht brood van de vorige dag weg op straat. De nomaden verzamelen dit voedsel in grote manden en brengen het naar de "basis". Daar wast de Canadees het allemaal grondig, verwijdert de rotte delen en bereidt de maaltijden voor.

      Robert Jan woont hier al een jaar en heeft geen andere inkomsten dan de kleine huur van Dr. Troublemaker, van de Hare Krishna deserteur Henk en anderen die af en toe in het autowrak in zijn tuin wonen.

      Het is etenstijd. Nederlanders eten ’s avonds meestal gekookte maaltijden, terwijl ze overdag tevreden zijn met broodjes en kleinere hapjes.

      "Dr. Troublemaker, wil je wat soep?" vraagt de Canadees.

"Nee! Bedankt! Ik eet later wel bij Iris. Maar ik wil wel graag een kopje koffie!"

      "Robert Jan! Breng mij en Marlène wat soep!" zegt Roy.

      De Canadees brengt twee borden gevuld met soep. "Dat is tien gulden!"

      "Per bord?"

      "Voor jullie beiden!"

      "Moeten we nu betalen of later?"

      "Vooraf alsjeblieft!"

      Het lid van de Rode Brigades geeft hem met tegenzin het geld.

      "Is het brood gratis?" vraagt Marlène, die op een bankje tussen haar vriend Roy en Dr. Troublemaker zit.

      De Canadees stopt het geld in zijn portemonnee. "Al het andere is gratis."

      "Dus koffie kost ook niets," grapt Dr. Troublemaker.

      "Het brood, zout, peper…dat is gratis."

      "Ook de lepels en vorken," grapt kleine Martin.

      "Vergeet niet de borden en de tandenstokers!" voegt de Turk toe.

      Sigi neemt het op voor de Canadees. "Geen grapjes maken! In elke ander restaurant moet je voor zo’n geweldige maaltijd minstens 25 gulden betalen!"

      "Dat is in het Hilton hotel zeker zo," grapt Dr. Troublemaker.

      De Canadees schept een bord soep op voor zichzelf. "Ik leerde koken van de bekende chefkok en schrijver Michel Abehsera en heb in zijn macrobiotisch restaurant Samsara in de East Village in New York gewerkt."

      "Hebben jullie daar ook overgebleven voedsel van de straat opgeraapt?" vraagt Dr. Troublemaker gekscherend.

      "Nee, zo was het niet! De joodse broers uit Marokko, David en Michel Abehsera waren vrij welgesteld. Later ging ik met David naar Hollywood. We reden de 3500 km vrijwel non-stop waarna ik een week lang problemen had met mijn darmen door die lange rit. Dankzij Davids goede contacten, kwam ik in een luxe villa terecht, het zogenaamde Kushi House voor macrobiotiek, die ooit het eigendom was van de blanke jazzmuzikant Al Jolson."  

      "En daar werd je de chefkok?" vraagt Dr. Troublemaker plagend.

      "Ik heb in Los Angeles een aantal van mijn eigen liedjes opgenomen in een muziekstudio begeleid door zanger Neil Diamonds bandleden."

      "En toen ben je een filmster geworden!" zegt kleine Martin.

      "Nee, zo ver heb ik ‘t niet geschopt. David had wel veel vertrouwen in me, hij dacht dat ik een tweede Bob Dylan was. Maar ik heb Hollywood teleurgesteld verlaten. Daarna heeft de moeder van mijn eerste zoon Sebastian mij uitgenodigd om naar haar in Rome te komen. Daar heb ik een afscheidslied Campo di Fiore – Not All Roads Lead to Rome geschreven, want al een jaar later verliet ik Rome droevig per trein naar Amsterdam. Maar in Basel ben ik even uitgestapt voor een kort bezoekje aan het Goetheanum in het nabije Dornach. Ik was van plan om er alleen een weekend rond te kijken, maar in plaats daarvan ben ik er 12 jaar…"

      Sigi onderbreekt hem. "Robert Jan, geef me wat meer soep."

      De Canadees wuift met zijn hand. "Help jezelf alsjeblieft, ik ben bezig!"

      Sigi staat op en gaat naar de grote pan soep, anderen volgen hem, terwijl de Canadees doorgaat met zijn verhaal. "Wacht even… Waar was ik? Oh ja! Ik vergat te melden dat de leraar van Michio Kushi, de Japanner George Oshawa meestal als de grondlegger van de macrobiotiek wordt gezien. Maar dat woord stamt eigenlijk van Goethe's arts Husemannn, die een boek geschreven heeft met de titel Macrobiotiek of de kunst een lang leven te leiden. Oshawa was vol lof over Rudolf Steiner… "

      Nu onderbreekt Dr. Troublemaker hem: "Robert Jan, genoeg over jouw Steiner! Hoeveel kost de koffie?"

      "Een gulden, maar het is gratis voor iedereen vanavond. Alleen wacht even tot we klaar zijn met eten, dan zal ik een van mijn songs Gypsy Scholar voor jullie zingen, een lied dat ik in Hollywood geschreven heb."

      "Ah, we zijn zo benieuwd om dat te horen!" zegt Dr. Troublemaker.

      Nu pas maakt de Canadees aanstalten om zijn bord leeg te eten. Binnen een half uur is de tien liter soep, die door de Rudolf Steiner aanhanger bereid is, bijna op. De nomaden schrokken de culinaire kunst uit de macrobiotische keuken, die de Canadees naar Amsterdam heeft gebracht, smakelijk naar binnen alsof hier sprake was van beste soep van het Hotel Hilton in plaats van restanten van de Dappermarkt.

      "Robert Jan!" roept Charles. "Kunnen we de vredespijp opsteken?"

      "Natuurlijk ga je gang!"

      De nacht sluipt naderbij. Het licht van de kaarsen  betovert de omgeving. De Canadees gaat zijn woonwagen binnen. Charles draait een joint. Robert komt terug met zijn gitaar en bluesharp, neemt plaats op een speciale stoel en begint zijn gitaar te stemmen. "En nu een lied."

      Charles staat snel op en geeft de joint aan de Canadees. "Hier heb je eerst iets te roken!"

      De Canadees inhaleert behoorlijk diep, rolt zijn ogen en geeft de joint terug aan Charles. Deze geeft hem door aan Roy, die hem overhandigt aan Marlène. Zij geeft hem aan Dr. Troublemaker, hij aan Sigi …etc…etc..etc.

      Robert Jan tokkelt een beetje op zijn gitaar en zegt dan: "Gypsy Scholar."

      Iedereen wordt still. De Canadees stemt de gitaar nog eens. Marlène’s hand slipt onder de tafel en knijpt Dr. Troublemaker zachtjes in zijn dij. Wat een hoer! denkt Dr. Troublemaker, maar hij klaagt niet.

      Robert Jan begint zijn lied met een korte intro door tegelijk op de gitaar en de blues harp te spelen. Dan begint hij te zingen:

 

Let me in, will you please open your door.

For a Gypsy scholar from a North Sea shore.

Who was born in the town of The Hague

In the low lands of nether and windy weather.

And who died in that stock of wood

In the new state of York, so far from the stork!

 

So let me in, will you please in the name of the Lord.

I'm a knight of the word who's laid down his sword.

For I was born again in the city of angels

And holy wood, and that was good.

And I went up a hill in a Swiss village of thorns and roses

And many colored poses!

                                           

So may I introduce myself to you?

I can tell you why the sky is blue.

And why the earth is black and the sun sets in red,

As Goethe already said.

And why plants grow and rivers flow,

It’s all there for us to get to know, oh!

 

                                          (Solo met bluesharp)

 

Oh, let me in, will you please lend me your ear.

I won't harm it, Shakespeare have no fear!

Oh, to be or not to be, it’s no longer the question,

At least for me,

For on this highway of spirit I've found,

I'm bound to become free!

 

So let me please take my leave now from thee

With these few words that were meant to be:

Oh when you hide behind the mind of your master,

It will not turn the world any faster!

 

De Canadees buigt. Iedereen applaudisseert. Willen jullie nog een lied horen Getting It Down in New York Town?"

      "Nee! Nee! Dat is genoeg voor vanavond!" roept iedereen tegelijk. 

      "Scheisse! New York…" moppert Sigi.

      Marlène beweegt haar hand steeds hoger langs Dr. Troublemakers dij. Rustig zegt ze: “Wil je meegaan om te zien waar Roy en ik wonen?"

      "Het is niet zo ver hier vandaan. Op de boot bij de brug,” voegt Roy eraan toe.

      "Graag!"

      Het trio gaat op weg naar de woonboot.

 

* * *

 

decanadesetroubadour.jpg

 

De Canadese troubadour met acteur Will Geer en Co. op de Warner Bros. studio in Hollywood voor het begin van een tournee “Americana 1973”