HOOFDSTUK 75

Dr. Troublemaker wandelt naar het gebouw op de Marnixstraat nr. 25 en kijkt op zijn horloge; het is vijf minuten over negen. Hij drukt een paar keer op de bel en hoort na een enkele minuten iemand aankomen. Mooie Jolanda opent de deur. "Oh! Jij bent ‘t!”

"Ja, ik ben ‘t, mijzelf en ik!"

Jolanda steekt haar hand uit. "Ik had je niet zo snel verwacht!"

Dr. Troublemaker kust haar hand. "Ik hoop dat het niet te laat is voor een bezoek!"

Jolanda's gezicht begint te blozen. Ze knikt, gooit haar lange gevlochten haar naar achteren en glimlacht vriendelijk naar hem. "Welkom! Ik woon op zolder. Pas alsjeblieft op dat je niet struikelt. Deze Amsterdamse trappen zijn zeer steil."

“Ik heb er ervaring mee."

Ze gaan naar de zolder, waar Jolanda haar gast de woonkamer laat zien. "Ik woon hier met mijn kamergenote. Ze is het hele weekend weg."

"In dat geval zullen we ons niet vervelen!" grapt Dr. Troublemaker.

Jolanda's gezicht wordt weer rood. "Wilt je iets drinken?"

"Nee, bedankt, ik drink geen alcohol!" antwoordt Dr. Troublemaker.

"Ik ook niet!” De schoonheid biedt haar gast de sofa aan. “Ga zitten alsjeblieft! Wil je een cola?"

Dr. Troublemaker neemt plaats. "Graag!"

De gastvrouw gaat naar de keuken, komt terug met twee glazen en biedt er een aan haar gast aan. "Proost!"

Ze klinken met de glazen. "Op een nieuwe liefde! Ben je single?"

Jolanda's gezicht lijkt te glanzen door vuur. Ze gaat naast Dr. Troublemaker zitten. "Ik heb ruzie met mijn vriend gekregen."

"Ik ruzie met mijn vriendin."

"Wat een toeval!"

"Er bestaat niet zoiets als toeval!"

Ze zijn allebei een tijdje stil. Jolanda staat op en neemt Dr. Troublemaker bij de hand. "Kom mee. Ik wil je mijn slaapkamer laten zien!"

Dr. Troublemaker weigert. "Langzaam aan!” grapt hij. “Laten we eerst elkaar een beetje leren kennen!"

Jolanda verlaat de woonkamer en verdwijnt in een andere kamer.

Dr. Troublemaker denkt snel. Hij telt op en trekt af, vermenigvuldigt, deelt en trekt de vierkantswortel. Wie door een slang wordt gebeten is ook bang voor een hagedis! Zijn intuïtie vertelt hem om op z’n hoede te zijn. Was hij niet al valselijk beschuldigd van het verkrachten van verschillende Nederlandse prostituees, die nota bene een jaar na de vermeende verkrachting een klacht indienden? Het gebeurde allemaal op de dag na de persconferentie voor de presentatie van zijn boek Tito's Moordmachine. De Joegoslavische autoriteiten hadden gedreigd alle diplomatieke betrekkingen met het Koninkrijk der Nederlanden te verbreken als dat boek niet verboden zou worden. Hij komt tot de conclusie: Deze ontmoeting met Jolanda kan gewoon geen toeval zijn!

Jolanda komt terug in de kamer met een groot fotoalbum en legt het naast haar gast. "Wil je mijn foto's zien?"

Dr. Troublemaker komt dichterbij en legt zijn arm om haar heen. "Graag!"

Jolanda opent het album. Dr. Troublemaker ziet een meisje op een foto.

"Dit ben ik toen ik een kind was."

Dr. Troublemaker streelt haar haar. "Leuke foto! Geen wonder dat je zo mooi geworden bent.”

Jolanda trekt een gezicht. "Oh, jij vleier!"

“Dat is waar!” geeft Dr. Troublemaker toe. "Maar het is ook waar dat je erg mooi bent!"

Jolanda bloost weer en bladert naar de andere foto's. "Hier ben ik met mijn ouders en mijn jongste zus!"

Dr. Troublemaker verstijft. Hij laat instinctief Jolanda’s haar uit zijn hand vallen en verwijdert zich van zijn gastvrouw. "Dit zijn Majoring en Joke?"

Jolanda's gezicht wordt rood als een tomaat. "Jij kent mijn ouders!?"

Dr. Troublemaker denkt snel na. Hij bevindt zich in een moeilijke positie en is nu blij Jolanda’s uitnodiging naar de slaapkamer te hebben geweigerd. "Ja, ik ken ze zeer goed! Ik ken jou zelfs toen je nog maar een kind was! Je woonde in die luxe villa op de Pompstationsweg aan de overkant van de hoofdtoegangspoort van de centrale gevangenis in Scheveningen."

"Mijn ouders wonen er nog steeds!”

"Mijn God, wat ben je groot geworden!"

Dr. Troublemaker verwijdert zich verder van zijn gastvrouw. Ze slaat haar ogen neer, maar beseft snel wat ze moet zeggen. "Nu weet ik waarom ik je mijn adres heb gegeven!"

"Ik ben benieuwd om dat te horen!"

Jolanda begint te stotteren. "Je… denk toch niet dat… ik een hoer ben!?"

"Nee! Nee!"

"Toen ik je in de tram zag, voelde ik meteen dat ik je kon vertrouwen!"

"Dat is geweldig! Hoe gaat ’t met je ouders?"

"Goed! Papa was hier vorige week. Hij heeft me geholpen mijn slaapkamer te schilderen."

"En hoe gaat ‘t met Joke?”

"Ah! Met haar gaat het ook prima!"

Dr. Troublemaker besluit om zo veel mogelijk uit te vinden, dus wijzigt hij zijn tactiek. "Je weet het waarschijnlijk niet, maar jouw moeder was vroeger lid van de Rode Jeugd, als de rechterhand van terrorist Lucian!"

"Dat weet ik!"

"Echt waar?"

"Mijn ouders verbergen niets voor mij!"

"Wist je dat je vader bijna zijn baan als onderdirecteur van het gevangenisziekenhuis verloor, toen de BVD ontdekte dat je moeder betrokken was bij het leggen van bommen?"

"Dat weet ik ook! Één van de directrices wilde dat aangeven."

"Mieke van der Sluis!"

"Je kent haar?"

"Nou en of!"

"Mieke is echt tuig!"

“Jij kan haar niet verdragen?”

"Mieke heeft mijn vader gechanteerd om haar te helpen een gedetineerde te vernietigen in december 1979."

"De Dr. Troublemaker!"

"Jij kent hem ook?"

Dr. Troublemaker lacht. "Niet persoonlijk! Alleen van zijn boeken en uit de kranten! Maar alsjeblieft, vertel me, wat gebeurde daar?"

"Mieke zei dat Dr. Troublemaker degene was die ontdekt had dat mijn moeder een terroriste was."

"En verder?"

"Mijn moeder wist dat Mieke Dr. Troublemakers minnares was op dat moment. Ik weet het niet zeker, maar mijn moeder beweert dat ze ook zijn geliefde was."

Dr. Troublemaker corrigeert haar. "Joke was de minnares van de gedetineerde Peter T. en had een kind van een andere gedetineerde, een lid van de motorbende Hells Angels."

"Mijn jongste zus."

"Dat is een gerucht."

"Ik geloof ‘t! Iedere keer dat ze ruzie had met mijn vader, zei Joke altijd dat mijn jongste zus niet zijn kind was."

"Wie weet wat daar allemaal toen gebeurd is."

Jolanda tilt haar voeten op de sofa en slaat haar armen om haar knieën. "Mieke heeft een geheime conferentie in onze villa georganiseerd."

"Waarom?"

"Een van de gevangenisbewakers betrapte haar en die gedetineerde bij het bedrijven van de liefde op haar bureautafel."

"Zo?"

"Mieke zorgde ervoor dat de bewaker naar een hogere positie werd verplaatst."

"Hij werd een hoge piet bij de politie in Delft" voegt Dr. Troublemaker toe.

Jolanda knippert. "Waarom moet ik je alles vertellen, als je alles al weet!?"

"Nou, ik wist niets over die geheime conferentie."

"Het was een complot."

"Een complot?"

"Ja! Ze hadden besloten Dr. Troublemaker volledig te vernietigen en hebben hem in een gekkenhuis gestopt!"

“Alsjeblieft stel je voor,” zegt Dr. Troublemaker gekscherend. “Tito's voormalige contraspion die de benen van de bazin van de Nederlandse geheime dienst optilt op haar eigen bureau. God mag weten wat voor soort geheime codes hij nog onder haar rok heeft gevonden. Ik had hem nog meer gestraft voor zoiets. Hij moest zich schamen!"

Jolanda lacht, maar is ‘t niet met hem eens. "Hahaha! Maar die man was onschuldig! Mieke is de schuldige!"

Dr. Troublemaker blijft grapjes maken. "Denk je? Ik zou hem voor goed in een isoleercel gestopt hebben! Vandaag of morgen zou de Derde Wereldoorlog kunnen uitbreken, en allemaal omdat hij die rokken opgetild heeft! Die patser weet geen staatsgeheimen te bewaren." Hij knipoogt naar Jolanda. "Maar ga door alsjeblieft! Wie hebben naast je vader deelgenomen aan dat complot?"

Jolanda zet haar voeten terug op de grond en begint met haar armen te zwaaien. “Mijn vader was tegen die hele zaak!"

"De hele zaak?"

"De samenzweerders besloten alle positieve berichten over Dr. Troublemaker te vernietigen en om vervalsingen in zijn dossier te doen. Mijn vader was woedend! Hij vervloekte hen en noemde ze een stelletje bandieten!”

"Maar je vertelde me dat ze hem chanteerde?"

"Ja, omdat ze gedreigd hadden mijn moeder te arresteren wegens terrorisme als hij zou verraden wat er tijdens die vergadering was besloten."

"Dat begrijp ik. En wie waren de samenzweerders?"

"Hoofd politie-inspecteur Roy."

Dr. Troublemaker knikt. "Van de reservepolitie. Op dat moment was hij algemeen directeur van het centrale Huis van Bewaring in Scheveningen."

"Klopt! Hij heeft ook mijn vader bij de reservepolitie aangenomen."

"En Mieke natuurlijk!"

"Ja! Ja! En Mieke!"

"Weet je wat de reden was voor de oprichting van die Reserve Politie op dat moment?"

"Nee, weet ik niet!"

Dr. Troublemaker neemt een slokje van zijn Cola en gaat verder: "De Verenigde Staten hadden zich in die jaren teruggetrokken uit Interpol op het moment dat ontdekt werd dat de communistische landen Interpol voor hun eigen politieke doeleinden gebruikten. Daarom werd in het geheim een nieuwe contra-inlichtingendienst opgericht: Reserve Police International. Hun logo was Interpol – Move Over!”

"Dat wist ik niet!"

"Natuurlijk niet, het was zeer geheim!" zegt Dr. Troublemaker. Hij neemt een plastic visitekaartje uit zijn zak, bedekt de naam opzettelijk en laat het haar zien. "Wat staat hier?"

"Reserve Police-International."

"Ik ben de directeur van Reserve Police-International voor Europa. In januari 1973 was ik alleen directeur voor Holland."

"Dat is interessant!"

"Ik heb duizenden Nederlandse burgers aangenomen in de Reserve Politie, ook jouw vader, Roy en Mike. Alleen, die dwazen weten dat niet!" Dr. Troublemaker stopt het visitekaartje terug in zijn zak. "Wie waren die anderen daar?"

"Van den Broek en Mevrouw Jo van Lemans!"

"Aha!"

"Elzinga."

"Ga door!"

"Tulkens."

"Van Hilkema?"

"Dat weet ik niet, maar wel dat de baas van het BVD gevangenisbeheer daar was."

"Welke?"

"Kivitc."

"Aha!"

"En twee andere BVD ambtenaren."

"Je weet hun namen niet?"

"Nee! Ik was toen pas dertien jaar. Ik zag ze voor ‘t eerst in mijn leven."

"Van Capelle en Duwenar? Is dat alles?"

Jolanda denkt een moment na. "Oh, wacht even! De staatssecretaris van Justitie, mevrouw Has, procureur Feber en doctor Mulder waren er ook."

"Psychiater Dik Mulder? Degene die de MID de opdracht gaf om de vastgebonden Indonesische vrijheidsstrijders dood te schieten?"

"Molukkers…"

"Ja!"
"Mijn vriend met wie ik ruzie heb is een half-Molukker."

Dr. Troublemaker leeft op. "Je moet het weer goedmaken met hem!"

"Hhm! Ik weet ‘t niet zeker."

Dr. Troublemaker staat op. "Bel hem op!"

"Ben je gek? Hij is erg jaloers!"

"Bel hem!"

"Waarom?"

"Ik zal je dan een groot geheim vertellen!"

"Oké, maar ik zal niet zeggen dat jij er bent."

"Is goed!"

Jolanda belt naar Utrecht. Ze eindigt het gesprek na een paar minuten. “Brompot!"

"Wat bedoel je?"

"Het lijkt dat mijn vriend betere dingen te doen heeft dan met mij te praten!"

Dr. Troublemaker gaat weer naast haar zitten. "Maar je hebt tenminste enige vorm van contact met hem hersteld."

"En wat is jouw geheim?"

Dr. Troublemaker staat op. "Ik ga er nu vandoor. Kan je met me de trap aflopen, alsjeblieft? Ik zal ’t je zeggen als we beneden zijn."

Ze gaan de steile trap af met de nodige voorzichtigheid. Dr. Troublemaker opent de deur. Het lawaai van de straat is oorverdovend. Dr. Troublemaker trekt Jolanda dichter bij hem. Hij kust haar drie keer op haar wangen en ze kust hem terug. Hij doet een stap terug. "Beste Jolanda, ik geloof niet dat je bij toeval tegen me aanliep in de tram!"

"Maar ik zweer ‘t je!"

Dr. Troublemaker haalt zijn schouders op. "Kan zijn! Maar alstublieft, doe de groeten aan je papa! Als de tijd rijp is voor hem om te getuigen over wat er werkelijk gebeurd is in jullie villa, zeg hem dat hij de waarheid en niets dan de waarheid moet vertellen, anders zal ik zijn ballen eraf snijden. Ik ben Dr. Troublemaker!"

Dr. Troublemaker vertrekt richting Leidseplein. Jolanda blijft staan met haar ogen wijd open. Ze kijkt hem lang na, totdat hij om de hoek verdwijnt onder Amsterdams verblindende straatlantaarns…

* * *